υπορεογενετικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «υπορεογενετικές κινήσεις»

γεωλ. τεκτονικές κινήσεις τού στερεού φλοιού τής Γης, που δίνουν γένεση σε όρη, οι οποίες εκδηλώνονται ως ασθενείς πτυχώσεις ή ως διαρρήξεις με μεταπτώσεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο)-* + όρος, -ους + γενετικός].